രാത്രിമഴ

തോരാതെ പെയ്യുമീ രാത്രിമഴയുടെ
തീരാത്ത കണ്ണീർ പ്രവാഹത്തിലൂടെന്റെ
ഹൃദയത്തുടിപ്പുകൾ ശ്രുതിമീട്ടിപ്പാടുന്ന
ജീവരാഗത്തിലലിഞ്ഞുചേരട്ടെ ഞാൻ
പ്രണയമായെന്നിൽ നീ പെയ്തിറങ്ങുമ്പോഴും
നേർത്ത തേങ്ങലിൽ കാലൊച്ച കേൾക്കുന്നുവോ സഖി?
രാവിൻ നിഗൂഢതയിലാത്മ ദുഃഖങ്ങളെ
മൂടിവച്ചെന്നിൽ നീ കുളിരു കോരുന്നുവോ?
ഭാവനകളിലിന്നു നീ നിറക്കൂട്ടു ചാർത്തിയെൻ-
കാമനകളെയാർദ്രമായ് തഴുകിയുണർത്തവേ
എന്റെ ചാപല്യം കനലെരിയുന്ന നിൻ
ഹൃദയതാപത്തെ തമസ്കരിക്കുന്നുവോ?
കാകളി ശീലുകളിലലിഞ്ഞു ചേരാത്തൊ-
രാടിമേഘത്തിന്റെയാത്മസംഘർഷമായ്
ജീവഗോളത്തിനെക്കാർന്നു തിന്നുന്നോർക്കൊ-
രോർമ്മപ്പെടുത്തലായ് നീ പെയ്തിറങ്ങീടവേ..
നിന്റെ നോവിൻ പൊരുളറിയാതെ, നിൻ-
ഭാവഭേദങ്ങൾ കണ്ടറിയാതെ ഞാൻ
സ്വപ്നങ്ങൾ പൂക്കുമാ കുന്നിൻചെരുവിലെ
ഷഡ്പദമാകാൻ കൊതിച്ചുപോയി
മേഘനാദം കേട്ടുണരാതെ സ്വാർത്ഥനായ്
മൂഢലോകത്തിൽ രമിക്കുകയാണു ഞാൻ
മൗനരാഗത്തിൽ ഞാൻ ലയിച്ചു ചേരുമ്പോഴും
നീ പെയ്യുന്നു വാഗ്മിയാം പേമാരിയായ്...
പിന്നെയെൻ മൗനത്തിൽ പരിതപിച്ചിട്ടു നീ
കോരിച്ചൊരിയുന്നുഗ്രമാം പ്രളയമായ്..
ഒടുവിൽത്തളർന്നെൻ ഹൃദയാന്തരത്തിലൊ-
രഴകുറ്റ ചാറ്റലായ് നീ മയങ്ങി..
തൊട്ടുണർത്തീടുമാ മുഗ്ദസംഗീതമെൻ
വ്യർത്ഥ സങ്കല്പങ്ങൾ കെടുത്തിടട്ടെ.